29 Aralık 2014 Pazartesi

Bitti mi 2014?



Düşüncelerimden sıyrılıp da uyuyamıyorum geceleri. Yaklaşık birkaç aydır böyle. Yada birkaç yıl. Bilemiyorum. Önemli olan süreç değil, tam uykuya dalacakken aniden bir deprem sarsıntısı gibi geliveriyorlar üstüme. “Güzel şeyler düşün!” diyorum Yasemin, “Ferahlığa doğru ak ve git şu geceden artık” ama saçma sapan olan ne varsa üstüme üstüme geliyor.
Sevmesinler beni Despina, en fazla bir öğretmenler gününde bir buket çiçekle çalınsın kapım, ama sevmesinler, üzülmesinler bana yada halimi hatrımı sırf “Öldü mü acaba, bir bakayım” diyerek sormasınlar. Zaten benim de kimseyi sevecek halim kalmadı. Söyle onlara Despina.

“Begonvil Sevdaları” değil de, “Ağır Depresyon Günlükleri” olsun bunun adı. Begonvilleri hep sevmişimdir, neşeli güzel bir şey olur sanmıştım sadece. Ne var yine yanıldıysam yani.

Var mı yeni yıl için güzel planları olan? Ama şu “Harika bir yıldı, bunun parçası olduğun için teşekkürler!” tadında olanlardan değil. Eminim, eminim mükemmel planların var. Uludağ’a yada Kıbrıs’a gidiyorsun biliyorum. Yeni yıldan sağlık, mutluluk, huzur, para, para, para ve para bekliyorsun evet. Benim bir beklentim yok biliyor musun? Yeni yıldan da, bir sonrakinden de. Sana saçma gelebilir evet umutları hiç bitmeyen çocuk. Maalesef benim bitti.

Sadece şımartılmamış kızları sevmeyi becerebilseydiniz eğer bayım, en azından manen tatmin olmuş olabilirdim. Ama böyle oluyormuş işte. Baba faktörü yoksa eğer bir kızın hayatında, böyle oluyormuş. Güvensiz, mutsuz, huzursuz kız çocuğu. Çünkü sırtını yaslayacak kimse yok. Çünkü hayallerini gerçekleştirmek senin hakkın değil. Nerdeyse on üç yaşından beri. Belki daha öncesinde vardı onu da net hatırlamıyorum, hafızam iyi değildir zaten. Belki de bilerek unuttum. Unutmak istedim. Bilerek çevremi incelemeyi bıraktım artık, herkesin dikkat ettiği şeyler benim hiç ilgimi çekmez oldu.

Bugün kendimi 33 yıllık sanat –oyunculuk- hayatımı bir kenara bırakıp annesinin adadaki evine geri dönmüş, unutulmaya yüz tutmuş o meşhur isim/isimler gibi hissediyorum.
Daha 22 iken hem de evet.
Hatta 2015’e 1 kala.
Öyle yorgun, bitkin, öyle sıkılmış her şeyden.

Mutluluk eskiden Bugs Bunny bitti zannederken, aslanın kükremesiyle yeni bölümün başlamasıydı.

1 yorum: