Düşüncelerimden
sıyrılıp da uyuyamıyorum geceleri. Yaklaşık birkaç aydır böyle. Yada birkaç
yıl. Bilemiyorum. Önemli olan süreç değil, tam uykuya dalacakken aniden bir
deprem sarsıntısı gibi geliveriyorlar üstüme. “Güzel şeyler düşün!” diyorum
Yasemin, “Ferahlığa doğru ak ve git şu geceden artık” ama saçma sapan olan ne
varsa üstüme üstüme geliyor.
Sevmesinler
beni Despina, en fazla bir öğretmenler gününde bir buket çiçekle çalınsın
kapım, ama sevmesinler, üzülmesinler bana yada halimi hatrımı sırf “Öldü mü
acaba, bir bakayım” diyerek sormasınlar. Zaten benim de kimseyi sevecek halim
kalmadı. Söyle onlara Despina.
“Begonvil
Sevdaları” değil de, “Ağır Depresyon Günlükleri” olsun bunun adı. Begonvilleri
hep sevmişimdir, neşeli güzel bir şey olur sanmıştım sadece. Ne var yine
yanıldıysam yani.
Var mı
yeni yıl için güzel planları olan? Ama şu “Harika bir yıldı, bunun parçası
olduğun için teşekkürler!” tadında olanlardan değil. Eminim, eminim mükemmel
planların var. Uludağ’a yada Kıbrıs’a gidiyorsun biliyorum. Yeni yıldan sağlık,
mutluluk, huzur, para, para, para ve para bekliyorsun evet. Benim bir beklentim
yok biliyor musun? Yeni yıldan da, bir sonrakinden de. Sana saçma gelebilir
evet umutları hiç bitmeyen çocuk. Maalesef benim bitti.
Sadece
şımartılmamış kızları sevmeyi becerebilseydiniz eğer bayım, en azından manen
tatmin olmuş olabilirdim. Ama böyle oluyormuş işte. Baba faktörü yoksa eğer bir
kızın hayatında, böyle oluyormuş. Güvensiz, mutsuz, huzursuz kız çocuğu. Çünkü
sırtını yaslayacak kimse yok. Çünkü hayallerini gerçekleştirmek senin hakkın
değil. Nerdeyse on üç yaşından beri. Belki daha öncesinde vardı onu da net
hatırlamıyorum, hafızam iyi değildir zaten. Belki de bilerek unuttum. Unutmak
istedim. Bilerek çevremi incelemeyi bıraktım artık, herkesin dikkat ettiği
şeyler benim hiç ilgimi çekmez oldu.
Bugün
kendimi 33 yıllık sanat –oyunculuk- hayatımı bir kenara bırakıp annesinin
adadaki evine geri dönmüş, unutulmaya yüz tutmuş o meşhur isim/isimler gibi
hissediyorum.
Daha 22
iken hem de evet.
Hatta
2015’e 1 kala.
Öyle
yorgun, bitkin, öyle sıkılmış her şeyden.
Mutluluk
eskiden Bugs Bunny bitti zannederken, aslanın kükremesiyle yeni bölümün
başlamasıydı.
.
YanıtlaSil